Διαφορετικές τεχνολογίες θέρμανσης - παραδείγματα - ceramic cun - Υπέρυθρη θέρμανση με Κεραμική Τεχνολογία

Εδώ και μερικά χρόνια το αέριο μπήκε στη ζωή του Έλληνα τουλάχιστον στις μεγάλες πόλεις, όπου το κέρδος από την κατανάλωση του είναι υπέρογκο. Παρότι η τιμή του φυσικού αερίου δεν είναι υψηλότερη από αυτή του πετρελαίου θέρμανσης (για τον τελικό καταναλωτή), ωστόσο κινείται «χρηματιστηριακά», ακολουθώντας από κοντά τις τρέχουσες τιμές. Είναι γνωστή σε όλους μας η πολιτική των πολυεθνικών εταιριών που τώρα πλέον καθορίζουν την τιμή των ορυκτών καυσίμων πάντα και μόνον ανοδικά.

Τα κεντρικά συστήματα πετρελαίου που υπήρχαν στις μεγάλες πόλεις είναι πλέον τόσο αντιοικονομικά και αντιπαραγωγικά, που πρέπει να αντικατασταθούν με νέα υψηλού κόστους και τεχνολογίας, αν πρέπει να αντισταθμίσουν τα οφέλη τους με την ανοδική πορεία τιμής του πετρελαίου.

Το ίδιο ισχύει και με το κεντρικό σύστημα θέρμανσης αερίου, το οποίο φέρει και ένα επιπλέον μηνιαίο πάγιο για την παροχή, το οποίο πληρώνει ο πολίτης. Οι παράγοντες που καθορίζουν την επιλογή θέρμανσης, απορρέουν πρωτίστως από την απώλεια υποδομών και την αοριστία του νομικού πλαισίου. Δηλαδή η δυνατότητα επιλογής του καταναλωτή δεν είναι σε όλες τις περιοχές η ίδια. Στο βουνό η σε μια μικρή πόλη δεν υπάρχει αέριο, ούτε του επιτρέπεται να τοποθετήσει μία δεξαμενή. Το πετρέλαιο στην ύπαιθρο είναι πιο ακριβό από τις μεγάλες πόλεις. Άλλα μέτρα και άλλα σταθμά για το κάθε μέρος.

Εκτός αυτού λόγω απουσίας τεχνογνωσίας και οικονομικής κρίσης, δεν τοποθετούνται συστήματα προηγμένης τεχνολογίας που εξοικονομούν έως και 50% καύσιμα έναντι αυτών της παλιότερης γενεάς.

Οι περισσότεροι καυστήρες που εγκαθίστανται, κεντρικά ή ατομικά έχουν μεν άδεια λειτουργίας, αλλά δεν πληρούν τις αυστηρές ευρωπαϊκές προδιαγραφές εκπομπής καυσαερίων του 2004. Παράλληλα, οι καυστήρες των ατομικών θερμάνσεων που τοποθετούνται στα μπαλκόνια αποτελούν παράνομες και επικίνδυνες εγκαταστάσεις, όπου το κράτος απλά κλείνει τα μάτια, διότι εισπράττει εμμέσως από τα πάγια πολλαπλάσια ποσά. Κατά συνέπεια είναι διαφορετικό το όφελος σε μια οικοδομή με 20 παροχές και σε μία οικοδομή με μια παροχή, εφόσον τόσο το όφελος από τα πάγια, όσο και η συνολική κατανάλωση ανέρχονται σε πολλαπλάσια ποσά.

Παράδειγμα:

Αν μία οικοδομή 20 διαμερισμάτων έχει κεντρική θέρμανση με καυστήρα 30 ετών, οι κάτοικοί της έχουν 2 επιλογές:

Α. Αλλαγή θέρμανσης κεντρικά, χωρίς αλλαγή σωμάτων

Στην πρώτη περίπτωση, αφού υπάρχει αντικειμενική πληροφόρηση και συναίνεση, η εγκατάσταση θέρμανσης ανανεώνεται με ένα σύστημα αερίου ή πετρελαίου τελευταίας τεχνολογίας με ειδικό σύστημα καταμέτρησης κατανάλωσης, όπου τα έξοδα κατανέμονται πραγματικά αναλογικά και δίκαια σε κάθε διαμέρισμα. Το τελικό κόστος είναι 20.000€.

Το αποτέλεσμα είναι:

Β. Αλλαγή θέρμανσης σε ατομικό επίπεδο, χωρίς αλλαγή σωμάτων (Το ιδανικό σενάριο)

Στην δεύτερη περίπτωση οι ιδιοκτήτες αποφασίζουν με την πλειοψηφία την εγκατάσταση ατομικών θερμάνσεων. Αν τοποθετηθούν συστήματα τελευταίας τεχνολογίας (όπως παραπάνω), αλλά στο ανάλογο μέγεθος με κάθε διαμέρισμα, το κόστος ανά διαμέρισμα ανέρχεται στα 4.000€, πολλαπλασιαζόμενο με το 20 (αριθμός διαμερισμάτων) έχουμε ένα τελικό κόστος ύψους 80.000€.

Το αποτέλεσμα είναι:

Το πάγιο του αερίου είναι μηνιαίο για κάθε έναν από τους 20 ιδιοκτήτες.

(Η πραγματικότητα)

Οι 20 ατομικές θερμάνσεις εκπέμπουν μαζί 6 φορές περισσότερα διοξείδια, μονοξείδια άνθρακα και αζώτου από μια νέα κεντρική θέρμανση αερίου ή πετρελαίου. Όμως λόγω κόστους, οι κάτοικοι παρασύρονται στην φθηνή λύση με καυστήρες απλής καύσης χωρίς αυστηρές προδιαγραφές και πληρώνουν 2.000€ χωρίς να τοποθετούν νέα σώματα. Άρα το συνολικό κόστος για όλη την οικοδομή ανέρχεται στα 40.000€.

Το αποτέλεσμα είναι:

Δείτε το σχήμα που ακολουθεί:

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί ο καταναλωτής ως ηθικός αυτουργός για την καταστροφή της υγείας του ιδίου, της οικογένειας του και των συνανθρώπων του. Με την τοποθέτηση ατομικών θερμάνσεων σε πολυκατοικίες, αυξάνονται τα καυσαέρια τόσο δραματικά που σε λίγα χρόνια δεν θα μπορούμε να αναπνεύσουμε.

Αν αναλογιστούμε ότι σε μία πόλη με 10.000 οικοδομές των 10 διαμερισμάτων, αντικατασταθούν οι κεντρικές θερμάνσεις με ατομικές, θα έχουμε αντί για 10.000 κεντρικούς καυστήρες, 100.000 ατομικούς καυστήρες που θα καταναλώνουν αλόγιστες ποσότητες ορυκτών καυσίμων και θα κάνουν τις πλούσιες πολυεθνικές πλουσιότερες. Τα καυσαέρια που θα παράγονται θα είναι 500% περισσότερα ώστε η αναπνοή μας τον χειμώνα θα πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο. Στους δρόμους των πόλεων η ατμόσφαιρα θα είναι αφόρητη και οι ευπαθείς ομάδες θα πρέπει να παραμένουν στα σπίτια τους.

Στην επιλογή μας για μία θέρμανση της κατοικίας ή του χώρου εργασίας μας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την υγεία μας και το περιβάλλον που ζούμε.